Jej matka, Izabela z Czartoryskich Lubomirska, miała powody do dumy. Młodsza córka, Julia była bowiem podziwiana przez każdego, kto choć raz zobaczył ją na własne oczy. Stanowiła ona rzadko spotykane połączenie. Miała w sobie talent, skromność i niebywałą urodę. Samo imię zostało jej nadane od ulubionej powieści Izabeli – Julia albo Nowa Heloiza autorstwa Jana Jakuba Russeau.
Mężem tej urodziwej damy został Jan Potocki – słynny podróżnik, który skrzętnie opisywał wszystko, co udało mu się zobaczyć podczas swoich licznych wyjazdów. Dzięki jego zamiłowaniu do odkrywania świata odbyła ona trzyletnią podróż po Europie.
Swoją postawą, a zwłaszcza brakiem konformizmu wobec ówczesnej polityki, zaskarbiła sobie poważanie patriotów oraz wdzięczność Tadeusza Kościuszki. Dzięki swojemu wdziękowi została nazwana Giulietta la bella – Julia piękna. Co więcej, posiadała ona również wybitne zdolności teatralne i taneczne wywoływały według opowiadań westchnienia zachwytu. Jak się okazuje nie tylko to w niej ceniono. Jeden z ówczesnych pamiętnikarzy pisze o niej tak: Julia Potocka była niezrównanego wdzięku. Gdy jej maleńka, śliczna nóżka, unosząca zaokrąglone elastyczne kształty utoczonej postaci, zwijała się w mazurku i zdawała się ledwie dotykać ziemi, (…) otaczające tłumy, wstrzymując oddech całe oczyma ją pożerając, milczące wzrokiem sobie tylko czarodziejkę ukazywały jako nieporównaną(…).
Źródło: Exacto
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.