Eksmagazyn.pl

EksMagazyn: Pani Marylo, jak pani to robi? Skąd ta energia?
Maryla Rodowicz: Taka aktywność jest dla mnie naturalna. Jest praca, jest energia!

Za każdym razem, gdy występuje pani na jakiejś dużej gali prowadzący prześcigają się, aby jak najbardziej oryginalnie panią zapowiedzieć. Czy utkwiła pani w pamięci jakaś szczególna zapowiedź?
Na niedawnym koncercie (rozmowa odbyła się na początku grudnia – przyp. red.) w Teatrze Polskim, z o okazji 10-lecia Faktu, Maciej Rock zapowiedział mnie jako „Wulkan seksu” (śmiech).

Pierwszy raz, gdy pojawiła się pani w Opolu nie zauważono pani. Jak to możliwe? Teraz nie ma Festiwalu w Opolu bez Maryli Rodowicz.
Mój debiut opolski był niewypałem. Śpiewałam piosenkę narzuconą, która mi zupełnie nie leżała. Dopiero rok później wystąpiłam ze swoimi muzykami, sami opracowaliśmy utwór muzycznie i był sukces.

Niedawno ukazała się książka „Wariatka Tańczy”. Dla kogo postanowiła pani spisać swoją historię?
Wiedziałam, że po 7. latach przygotowań ukazuje się w listopadzie moja antologia, wszystkie nagrania do lat 90., w sumie 20 płyt. Pomyślałam, że warto przy tej okazji napisać biografię. I tak się stało.

Jak udało się pani napisać książkę? Przecież pani grafik jest bardzo napięty.
Nagrałam 50 godzin rozmów z krakowskim dziennikarzem Jarkiem Szubrychtem, on to spisał, zgrabnie ułożył i już. Umawialiśmy się między festiwalami, np. moim opolskim, jego „Nowe horyzonty” czy Openerem. Ostatnia faza to było czytanie i poprawianie.

Jak wygląda typowy dzień Maryli Rodowicz?
Maryla Rodowicz nie wstaje przed 12. Za to siedzi po nocach w Internecie, czyta prasę. W nocy najlepiej mi się autoryzuje wywiady, odpowiada na pocztę. W ciągu dnia umawiam się na zawodowe spotkania, wywiady.

Działa pani w branży muzycznej od ładnych paru lat. W tym czasie wiele się zmieniło. Czy teraz jest łatwiej czy trudniej odnosić sukcesy?
Zdecydowanie teraz jest trudniej. Po pierwsze, kiedyś była jedna rozgłośnia radiowa Polskie Radio, i to radio grało chętnie nasze polskie produkcje. Teraz, czy piosenka dostanie się na antenę, to zawsze wielka niewiadoma. Na szczęście jest Internet. Tu można zaistnieć niezależnie od innych mediów. Jeszcze miesiąc temu nikt nie wiedział kim jest Dawid Kwiatkowski, a on nagle wydał płytę, która jest na 1. miejscu sprzedaży. Dawid ma 17 lat i zaczął od wrzucania swoich nagrań do sieci.

Rozwój Internetu, to także pojawienie się portali plotkarskich. Jak pani reaguje na plotki?
Na ogół mnie śmieszą, ale czasem zostają przekroczone granice. Tak było z plotką o moim porzuconym dziecku w ośrodku dla niepełnosprawnych. I o tym, że nawet rzekomo tam przyjeżdżałam. No ludzie! Przerażające wymysły…

Odniosła pani wiele sukcesów zawodowych. Z czego jest pani najbardziej dumna?
Dumna jestem z mojej publiczności, że ją ciągle mam, że ludzie pamiętają wiele moich piosenek, że darzą mnie zaufaniem, i że mojej muzyki słuchają nowe pokolenia.

Skąd czerpie pani te wszystkie pomysły na występy, kostiumy, zaskakujące aranżacje?
Jeżeli chodzi o kostiumy, mam wokół siebie świetne artystki, które ze mną współpracują. Nie jestem „Zosią-Samosią”, pomagają mi profesjonalne stylistki. Często inspiruje mnie wielka moda, wielcy projektanci. Brzmienie mojego zespołu to skutek współpracy z wybitnymi muzykami, z którymi gram od dłuższego czasu. Gitarzyści np. pracują ze mną po 20 lat.

Znamy historię pani przyjaźni z Agnieszką Osiecką. Czy obecnie ma pani wielu przyjaciół?
Nie mam za wielu przyjaciół. Agnieszka Osiecka to była wyjątkowa historia. Obdarzyła mnie zaufaniem, napisała dla mnie ponad 100 tekstów. Agnieszka była niepowtarzalną poetką.

Rozmawiał: Łukasz Kędzior