Urodziła się w 1981 r. w Koszalinie. Dyrygenturę ukończyła z wyróżnieniem w 2005 r. w Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Studia podyplomowe odbyła na Universität für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu. Jej debiut miał natomiast miejsce w 2002 r. wraz z Filharmonią Koszalińską.
Marzena Diakun ma swoim koncie wiele konkursów dyrygenckich m.in. u Jerzego Salwarowskiego, Gabriela Chmury, Howarda Griffithsa, Davida Zinmana, Pierre’a Bouleza czy Kurta Masura. Zdobyła II nagrodę na 59. Konkursie Dyrygenckim w ramach Festiwalu Praska Wiosna (2007 r.) oraz Srebrną Batutę na IX Międzynarodowym Konkursie im. G. Fitelberga w Katowicach (2012 r.).
W 2003 r. miała okazję współpracować z Jerzym Maksymiukiem – pełniła bowiem rolę asystenta w Filharmonii Koszalińskiej. W 2006 r. – Andrzeja Boreyki w Bernie w Szwajcarii, w 2012 r. – Richarda Rosenberga w Chestertown (USA).
Kolejnym etapem rozwoju jej kariery był staż dyrygenta-asystenta podczas Tanglewood Music Festival. Staż ten otrzymała ona w 2012 r. od Boston Symphony Orchestra. Co ciekawe, współpracowała również m.in. z Orkiestrą Czeskiego Radia w Pradze, Orchestre Philharmonique de Paris, Orchestre National de Lyon, Orquestra Sinfónica do Estado de São Paulo, Bournemouth Symphony Orchestra, Nordiskakammarorkestern, Orquesta Sinfonica del Principado de Asturias, Göteborg Opera, NOSPR w Katowicach, Filharmonią Narodową.
W latach 2009-2012 była pierwszym dyrygentem hiszpańskiego zespołu Smash Ensemble, z którym dokonała wielu prawykonań dzieł hiszpańskich twórców. W 2010 r. uzyskała doktorat w Akademii Muzycznej w Krakowie; od 2011 r. prowadzi klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej we Wrocławiu. W 2015 r. otrzymała Marin Alsop Taki Concordia Fellowship, stypendium promujące najlepsze dyrygentki na świecie. Od września 2015 r. jest natomiast dyrygentem asystentem w Orchestre Philharmonique de Radio France; zyskała sławę koncertowym wykonaniem „Umarłego miasta” Korngolda transmitowanym we francuskim radiu i medici.tv.
Jakub Puchalski nominował Marzenę Diakun „za konsekwentny rozwój kapelmistrzowskiej osobowości i kariery, mimo braku wsparcia albo wręcz jakby wbrew woli polskiego środowiska”. Dorota Kozińska docenia natomiast jej zrozumienie partytury „Zagubionej autostrady” Olgi Neuwirth wykonanej we Wrocławiu. Dla Jacka Marczyńskiego to z kolei jedna z ciekawszych postaci nowego pokolenia europejskich dyrygentów.
Szansę na zdobycie Paszportu POLITYKI w kategorii „Muzyka poważna” mieli też Krzysztof Bączyk i Łukasz Dyczko.
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.